Psalmen 137
Klacht van de Joden in Babel1 Aan de rivieren van Babel, daar zaten wij,
ook weenden wij als wij aan Sion dachten.2 Wij hadden onze harpen gehangen
aan de wilgen die daarbinnen zijn.3 Toen zij die ons gevangenhielden, daar woorden van een lied van ons verlangden,
en wie ons omvergeworpen hadden, blijdschap:
Zing voor ons een van de liederen van Sion!4 zeiden wij: Hoe zouden wij een lied van de HEERE zingen
in een vreemd land?5 Als ik u vergeet, Jeruzalem,
laat dan mijn rechterhand zichzelf vergeten.6 Laat mijn tong vastkleven aan mijn gehemelte,
als ik niet aan u denk,
als ik Jeruzalem niet doe uitstijgen
boven mijn hoogste blijdschap.7 HEERE, denk aan de Edomieten,
aan de dag dat Jeruzalem viel,
toen zij zeiden: Haal neer, haal neer die stad,
tot op haar fundament!8 Dochter van Babel, die verwoest zult worden,
welzalig is hij die u uw misdaad vergelden zal,
die u tegen ons begaan hebt.9 Welzalig is hij die uw kleine kinderen grijpen
en tegen de rots verpletteren zal.
Psalmen 1381 Een psalm van David.
Ik zal U loven met heel mijn hart,
in de tegenwoordigheid van de goden zal ik voor U psalmen zingen. 2 Ik zal mij neerbuigen naar Uw heilig paleis
en Uw Naam loven,
om Uw goedertierenheid en om Uw trouw,
want om heel Uw Naam hebt U Uw belofte groot gemaakt. 3 Op de dag dat ik riep, hebt U mij verhoord;
U hebt mij versterkt met kracht in mijn ziel. 4 Alle koningen van de aarde zullen U loven, HEERE,
wanneer zij de woorden uit Uw mond gehoord hebben.
Psalmen 139
De HEERE weet alles1 Een psalm van David, voor de koorleider.
HEERE, U doorgrondt en kent mij.2 Ú kent mijn zitten en mijn opstaan,
U begrijpt van verre mijn gedachten.3 U onderzoekt mijn gaan en mijn liggen,
U bent met al mijn wegen vertrouwd.4 Al is er nog geen woord op mijn tong,
zie, HEERE, U weet het alles.5 U sluit mij in van achter en van voren,
U legt Uw hand op mij.6 Dit kennen – het is mij te wonderlijk,
te hoog, ik kan er niet bij.7 Waar kan ik Uw Geest ontgaan,
waar Uw aangezicht ontvluchten?8 Al steeg ik op naar de hemel, U bent daar;
of legde ik mij neer in de hel, zie, U bent daar.9 Nam ik vleugels van de dageraad,
woonde ik aan het einde van de zee,10 ook daar zou Uw hand mij leiden
en Uw rechterhand mij vasthouden.11 Zei ik: Ja, duisternis zal mij opslokken! –
dan is de nacht een licht om mij heen.12 Zelfs de duisternis maakt het voor U niet duister,
maar de nacht licht op als de dag,
de duisternis is als het licht.13 Want Ú hebt mijn nieren geschapen,
mij in de schoot van mijn moeder geweven.14 Ik loof U omdat ik ontzagwekkend wonderlijk gemaakt ben;
wonderlijk zijn Uw werken,
mijn ziel weet dat zeer goed.15 Mijn beenderen waren voor U niet verborgen,
toen ik in het verborgene gemaakt ben
en geborduurd werd in de laagste plaatsen van de aarde.16 Uw ogen hebben mijn ongevormd begin gezien,
en zij alle werden in Uw boek beschreven,
de dagen dat zij gevormd werden,
toen er nog niet één van hen bestond.17 Daarom, hoe kostbaar zijn mij Uw gedachten, o God,
hoe machtig groot is hun aantal.18 Zou ik ze tellen? Zij zijn talrijker dan korrels zand;
ontwaak ik, dan ben ik nog bij U.19 O God, breng de goddeloze om!
Mannen van bloed, ga weg van mij.20 Want met listige plannen spreken zij over U
en zij zetten Uw vijanden aan tot valsheid.21 Zou ik niet haten, HEERE, wie U haten,
walgen van wie tegen U opstaan?22 Ik haat hen met een volkomen haat,
mijn eigen vijanden zijn het.23 Doorgrond mij, o God, en ken mijn hart,
beproef mij en ken mijn gedachten.24 Zie of er bij mij een schadelijke weg is
en leid mij op de eeuwige weg.